Şurada 2 saat sonra 34 bitecek ve 35 olacağım, kendimden mi bahsedeceğim tabiiki de çocuklarımdan bahsedeceğim. Öncelikle Ali Yiğit artık tamamen yürüyor, evin içinde bir küçük adam sürekli gezip duruyor. Gezerken de çene durmuyor, kelimelerimiz de arttı bu arada. Gel, gitti, bitti, poh (top), atti (attı), ayse(Ayşe yani ben), arada sırada anne ve hep baba. O kadar güzel baba diyorki anlatamam, babasının yağlarının erimemesi mümkün değil. Keyfi nasıl dersek, hep yerinde ama şu hastalık yakamızı bırakmadı. Sürekli bir öksürük, ve elimiz de hep buhar makinesi, zor ve yorucu.
Yaren'e gelince, ilk göz ağrım, canımın içi, can yoldaşım, baktıkça burnumun direğini sızlatanım iyi değil hem de hiç iyi değil. Hep bi sızlanma, hep bir hırçınlık, hep bir bağırma . Kötü aramız hem de çok kötü, ne zaman geçecek bugünler. Hemen bitsin, bu doğum günüm de tek isteğim bu; sağlığın sıhhatin ve huzurun yanında.
